Bond

Vorige week kon je de reacties lezen van mijn leerlingen, op het seminar dat op 17 november werd gegeven in Den Haag. Experts waren de heer Teddy Suratmadji, secretaris generaal van de wereldbond PERSILAT en de heer Erizal Chaniago, secretaris van de Indonesische pencak silat bond. Zij waren speciaal vanuit Indonesië gekomen. Onderstaand mijn eigen beleving van dit evenement. Want in mijn ogen was het niet allemaal positief.

Eigenlijk ontkom ik er niet aan om weer een stukje geschiedenis te vertellen. De heer George de Groot en ik hebben niet alleen Stichting ASLI opgericht (een stichting ter behoud en verbreiding van de edele verdedigingskunst pencak silat), we hebben in de jaren tachtig samen ook een bond opgericht: de Nederlandse Associatie Pencak Silat Indonesia, afgekort NAPSI. Deze bond draaide goed, totdat vanuit Indonesië het dringende verzoek kwam om een nieuwe bond te creëren, de Nederlandse Pencak Silat Bond, NPSB. Dit aangezien er meerdere bonden in Nederland waren die men tot een eenheid wilde vormen. Omdat de NAPSI een bond was die officieel geregistreerd stond en ook erkenning had van de Federatie Oosterse Gevechtskunsten, werden onze statuten hiervoor gebruikt. In feite werd de NAPSI dus omgevormd naar NPSB.

Het resultaat is dat de NPSB nooit goed gefungeerd heeft. De bond is niet representatief voor de pencak silat in Nederland. Veel verenigingen zijn uit de bond gegaan wegens wanbestuur. Er worden geen verkiezingen gehouden, dus de voorzitter die er nu is en de secretaris (zijn vrouw) staan al zo’n 15 jaar aan het roer. Vanuit Indonesië komt er geen actie, de wereldbond vindt dat de verenigingen in Nederland het zelf maar uit moeten zoeken. Ondertussen is er geen contact met de NPSB. De voorzitter is verschillende malen uitgenodigd door de Indonesische ambassade, maar er is nooit een reactie terug gekomen, niet eens een bevestiging van ontvangst. Ook op 17 november was de NPSB natuurlijk uitgenodigd en niet op komen dagen.

Intussen bracht de heer Teddy Suratmadji op het seminar de boodschap dat alle scholen zich zouden moeten aansluiten bij de NPSB. Het leek wel een ouderwetse langspeelplaat die bleef hangen. Wij en verschillende andere verenigingen hebben ons allang weer aangemeld bij de NPSB, nadat we ons medio 2000 hadden uitgeschreven. Je krijgt alleen geen reactie. Als de NPSB daar aanwezig was geweest, hadden we dit ter plekke kunnen regelen. Maar helaas.

Er ontstond wel een grimmige sfeer, omdat er enkele verenigingen aanwezig waren die al die jaren nog wel bij de NPSB zijn gebleven. Zij waren er niet blij mee dat dit gezegd werd, aangezien zij andere belangen hebben. Uiteindelijke suste de heer Erizal Chaniago de zaak door te beloven dat er maatregelen zouden komen indien binnen een half jaar geen verandering zou optreden.

Ik vind het ten eerste een belediging naar de ambassadeur dat er niet gereageerd wordt op een uitnodiging van haar kant. Daarnaast vind ik het oneerbiedig naar de wereldbond en de Indonesische bond om niet op te komen dagen. Het is een vreemde gewaarwording dat ze los van elkaar opereren en een slecht voorbeeld voor de Indonesische verdedigingskunst.

Ik hoop dat er nog een oplossing komt voordat ik onder de groene zoden lig. Maar ik slaap er slecht van. Ondertussen hebben De Groot, Tulalessy en ik de NAPSI weer nieuw leven ingeblazen. Samen proberen we de naam van de verdedigingskunst hoog te houden. Je moet er toch het beste van zien te maken.