Gezamenlijke training

.

16 november 2013 was een memorabele dag. Op deze dag hebben we met onze verenigingen Paguron Mande Muda Mawar Suci, P.S. TRI-Bhakti en Perguruan PERMASIT een gezamenlijke training gehouden in Vught. Niet dat het de eerste keer was dat we samen hebben getraind. Het was bijzonder omdat er deze keer een afvaardiging uit Indonesië aanwezig was.

Ik werk al sinds de jaren zeventig samen met andere guru’s, onder wie guru Tulalessy en guru De Groot. Ik heb met hen een sterke band, omdat zij net als ik de Indonesische verdedigingskunst in haar ware zin beoefenen. Zij hebben, net als ik, al tijdens hun jeugd in Indonesië hiermee kennisgemaakt en ze zijn erop gebrand om het culturele erfgoed te bewaken.

In de jaren zeventig en tachtig werd het in Nederland een rage om een verdedigingskunst en/of vechtsport te beoefenen. In die tijd werd ook de pencak silat populairder. Er waren in Nederland veel mensen die een karateschool oprichtten, waaronder ook een aantal Indischen. Zij wilden terug naar hun roots en besloten na een vakantie in Indonesië hun karateschool om te vormen naar een leerschool voor pencak silat.

Persoonlijk vond ik het goed dat er meer aandacht kwam voor de pencak silat in Nederland. Maar waar ik op tegen ben, is commerciële uitbuiting. Als leraar dien je bepaalde ethische normen te handhaven. Je moet goed beslagen ten ijs komen. Leerlingen kunnen niet binnen twee of vier jaar een zwarte band behalen bij mij. Ze moeten tientallen jaren getraind hebben en dan nog kan het gebeuren dat ik afscheid van hen neem, bijvoorbeeld bij wangedrag. Want ik vind dat je jezelf zowel in als buiten de trainingszaal goed moet gedragen. Daarom ben ik er heel erg op tegen dat sommige mensen na een weekendje trainen zichzelf al guru noemen. Dit heeft het imago en het niveau van de verdedigingskunst pencak silat enorm omlaag gehaald.

Guru Tulalessy en guru De Groot hanteren dezelfde normen als ik en daarom werk ik graag met hen samen. Toevallig wonen we ook bij elkaar in de buurt: de heer Tulalessy woont in Den Bosch en de heer De Groot woont in Nijmegen.

Omdat er veel verschillende vormen zijn in de Indonesische verdedigingskunst (Indonesië bestaat namelijk uit duizenden eilanden), is het lastig om samen een training op te zetten. Hier heeft de wereldorganisatie van de pencak silat (PERSILAT) iets op bedacht: er zijn twee internationale lopen gecreëerd. Er is een trio ongewapend (Jurus Wajib Regu, letterlijk 'verplichte groepsloop') en een solo ongewapend/gewapend (Jurus Wajib Tunggal, letterlijk 'verplichte sololoop'). Deze internationale lopen trainen wij samen. Dit deden wij dus ook op 16 november, toen de heren van de Indonesische pencak silat bond en de wereldbond kwamen kijken.

Van mijn leerlingen kreeg ik positieve reacties. De training was strak en hard. Onze vaandels waren opgehangen in de gymzaal en het Indonesische wapen, de Pancasila, was aanwezig. De sfeer was uitermate goed en ik vind het fijn om te zien dat onze leerlingen het onderling goed kunnen vinden. Ze mengen zich goed onder elkaar en omdat ze hun eigen tenue dragen, is het een kleurrijk geheel. Alles liep gesmeerd, van de training zelf tot aan de ontvangst, de hapjes en drankjes. Ik hoop dat we dit vaker mogen meemaken.

Via de volgende link kun je de foto’s bekijken: foto's training Vught

.