 |
| Opa Tönjes was hier stationschef |
Mijn vader was dus vermoord door de Jappen. Ik zeg vermoord,
want als hij niet door hen meegenomen was, had hij nog veel langer kunnen
leven. Bij het bericht dat ik van de Japanners kreeg, waren zijn nagels opgestuurd. Dat was dan het bewijs dat hij het was, aangevuld met zijn gegevens.
Wat er precies was gebeurd wilde ik niet weten. Er zijn een paar mogelijke scenario’s. De meeste gevangenen zijn bezweken aan uitputting en een tekort aan voedsel, eventueel in combinatie met een bepaalde ziekte. De krijgsgevangenen moesten zwaar werk doen, waarbij ze ook op transport gesteld werden om in een bepaald gebied dwangarbeid te verrichten.
Mijn vader kennende is het meest denkbaar dat zijn opstandige gedrag hem fataal is geworden. Hij was niet makkelijk. Hij zou nooit iemand verraden en als het hem niet duldde werd hij heel erg kwaad. Ik wil niet weten waardoor hij is overleden, omdat ik zag hoe de Jappen hem behandelden toen ze hem meenamen. Al die verschrikkelijke details, daar moet ik niet aan denken. In de vrachtwagen was ook de vader van Ronnie van Staden, die een autogarage had. Nooit heb ik meer wat van de familie gehoord. Ook de vader van Willie Henschen was in de vrachtwagen, van hem weet ik ook niet of hij de oorlog heeft overleefd.
Graag zou ik in contact willen komen met mensen uit die tijd en mensen die hier iets van weten. Ik hoef geen gruwelijkheden te horen, maar wel hoe het met mijn vrienden en kennissen van toen gaat. Zodat ze kunnen meevertellen, ook over de leuke momenten van voor die tijd.
Bijvoorbeeld over mijn school in Probolinggo. De leraren waren allemaal Europees. Op de basisschool was de hoofdonderwijzer de heer Mans. En ik kreeg les van juffrouw Süvercrob, die was aardig. Iedereen vond haar aardig.
Favoriet op de ULO was juffrouw Bisangson van Frans. In Nederland was de oorlog aangebroken, dus we mochten de Duitse taal niet meer leren. Mijn vader was erg gecharmeerd van juffrouw Bisangsong, dat zag ik wel. Als er een oudervergadering was, of een schoolbijeenkomst, dan zorgde hij ervoor dat hij in haar buurt was.
Hoe ouder ik word, hoe kleiner de kans dat er nog mensen bestaan die mijn vader hebben gekend en de oorlog hebben overleefd. Hij was geboren in 1898. Hij is nog geen 45 jaar oud geworden.
Wat er precies was gebeurd wilde ik niet weten. Er zijn een paar mogelijke scenario’s. De meeste gevangenen zijn bezweken aan uitputting en een tekort aan voedsel, eventueel in combinatie met een bepaalde ziekte. De krijgsgevangenen moesten zwaar werk doen, waarbij ze ook op transport gesteld werden om in een bepaald gebied dwangarbeid te verrichten.
Mijn vader kennende is het meest denkbaar dat zijn opstandige gedrag hem fataal is geworden. Hij was niet makkelijk. Hij zou nooit iemand verraden en als het hem niet duldde werd hij heel erg kwaad. Ik wil niet weten waardoor hij is overleden, omdat ik zag hoe de Jappen hem behandelden toen ze hem meenamen. Al die verschrikkelijke details, daar moet ik niet aan denken. In de vrachtwagen was ook de vader van Ronnie van Staden, die een autogarage had. Nooit heb ik meer wat van de familie gehoord. Ook de vader van Willie Henschen was in de vrachtwagen, van hem weet ik ook niet of hij de oorlog heeft overleefd.
Graag zou ik in contact willen komen met mensen uit die tijd en mensen die hier iets van weten. Ik hoef geen gruwelijkheden te horen, maar wel hoe het met mijn vrienden en kennissen van toen gaat. Zodat ze kunnen meevertellen, ook over de leuke momenten van voor die tijd.
Bijvoorbeeld over mijn school in Probolinggo. De leraren waren allemaal Europees. Op de basisschool was de hoofdonderwijzer de heer Mans. En ik kreeg les van juffrouw Süvercrob, die was aardig. Iedereen vond haar aardig.
Favoriet op de ULO was juffrouw Bisangson van Frans. In Nederland was de oorlog aangebroken, dus we mochten de Duitse taal niet meer leren. Mijn vader was erg gecharmeerd van juffrouw Bisangsong, dat zag ik wel. Als er een oudervergadering was, of een schoolbijeenkomst, dan zorgde hij ervoor dat hij in haar buurt was.
Hoe ouder ik word, hoe kleiner de kans dat er nog mensen bestaan die mijn vader hebben gekend en de oorlog hebben overleefd. Hij was geboren in 1898. Hij is nog geen 45 jaar oud geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten